HIMALAIAN HIRU KOLORE
2008/11/28
ATAURIN
Duela bi aste, eguraldi eskaxa egiten bazuen ere, Ataurira abiatu ginen. Leku polita eta horma ederrak.
Gradua ere nahiko altua da, baina seigarrenean gabiltzanontzat bada zerbait. 6b, eta 6c dezente daude, eta ia guztiak dastatu ahal izan genituen. Bertan Dylan eta Pablorekin topatu ginen. Argazkiak Dylanenak dira. Milesker!
Ataurira bueltatu beharko da.
2008/11/25
BEHINOLA, AKONKAGUA



Azken metroak, Ameriketako punturik altuenera heltzeko.
Kanaletako sofrikario amaituta, hoztuta, baina pozik gailurrean.Eta Roland ni baino pozago, ia hegan.
2008/11/20
BEHINOLA, OJOS DEL SALADO

Baina aro hartan lagun izan nuen Roland Braendlik, gazte eta berde gineneko egun haietako irudiak luzatu dizkit. Mila esker Roland!



2008/11/14
ALTURAREN INTENPORALITATEA
Ferran-i eskatu diot baimena letra eder hauek nirean sartzeko. Espedizio batek uzten dizun hondarra zertan den saiatu da neurtzen Ferran, eta maisutasunez lortu ere bai. Holakoxeak dira alturaren intenporalitate eta ametsen lainoak, errealitate eta arimaren barruko eremuen arteko zirrikituetan galtzen edo gelditzen direnak. Gailur eguneko arnasa, bete-betean.
"Vivimos momentos de intemporalidad. Si no fuera por las fotografías y les imágenes de video nadie diría que ayer estuvimos en la cumbre del Manaslu. “Tempus fugit”, y especialmente cuando la intensidad de lo que hemos vivido sobresale de la normalidad. En una mañana como la de hoy, es como si hubiésemos despertado de un sueño poco definido, pero que tenemos la sensación de haberlo vivido realmente. En cualquier caso, nos queda la duda, y la nebulosa que nos envuelve durante todo el día, no hace más que agudizar esta sensación de incredulidad. Sea un sueño o una realidad, el día de ayer fue magnífico i difícil como todos los ataques a cumbre. Pero tengo la suerte de haberlo vivido con intensidad, por haberme encontrado especialmente bien de forma. Quiero decir con esto, que pude gozar de la cumbre enteramente, con una sensación de plenitud de facultades como en ninguna otra ocasión. A menudo el agotamiento provoca un estado de vaguedad mental e imprecisión –al mismo tiempo que una cierta urgencia por bajar-, que no permite gozar con totalidad del momento. El sufrimiento se mezcla con la alegría de manera desigual, i normalmente vivimos más del proceso de filtro que la memoria establece sobre los recuerdos. Pero esta vez, puedo decir que el citado filtro no ha sido necesario y que mantengo íntegras las sensaciones que viví el día de cumbre.
Frío, mucho frío desde que salimos a las tres y media del Camp 3, situado a 7400 m. Andar de noche siempre es duro, y uno espera con impaciencia las primeras luces del día, y los primeros rayos de sol. El viento moderado no tan sólo congelaba las extremidades, sino que también sembraba una duda permanente sobre el resultado de nuestro esfuerzo: en la cumbre, una pluma de viento parecía arrancar cualquier posibilidad de éxito, incluso estando tan cerca, una de les derrotas más traicioneras que uno puede vivir en la montaña. Pero al cabo de cinco horas estábamos casi al pie de la cumbre. El lugar es muy curioso. Envueltos en una niebla fantasmagórica, desde un pequeño collado nace la arista final, que es de una esbeltez muy dignificante. Vamos subiendo tranquilamente la arista que se erige como un hilo espectacular y muy vertiginoso sobre les dos bandas del Manaslu. Y puedo asegurar que se trata de una de las llegadas a cumbre más impresionantes que he hecho nunca. De hecho, sólo podemos acceder de uno en uno, y como mucho entramos dos. Mikel baja. Y yo decido como es costumbre, quedarme un rato solo. Siento el cuerpo con plenitud. El cansancio no es intenso. A pesar de la falta de oxígeno siento como entra la vida en mis pulmones. Y gozo de unos momentos de eternidad, rodeado de abismos por todos lados, haciendo equilibrios sobre una exigua cumbre de más de ochomil metros y constatando, que una vez allí, ya nunca volveré a ser el mismo.


2008/11/10
SARRIA
2008/10/31
VALDEGOBIA
2008/10/28
TEKTONIKA
gautzen dira mendiak.
Hondartzako hodeiak zure begietan.
Arkitektura ikusgaitza, burmuinak azalean,
pitzatutako lorategiak.
Haizeak arrastaka daramatza hodei hauek.
Airea kristalezko itsasoa, eta atzean
dagoen hori guztia eguzkia da,
adarrik gabeko planeta.
Zurbiltasunaren diagnostikoa egingo du arrastiriak.
Izotzezko zirkuluak, eta gezurrezko zaratak.
Liburuak ere, hezeak okerturik dira.
Arnasa eta zure ezpain geldiak.
Dena berriz has daiteke.
Zabaltzeko atea da hortz-muga,
desolaziorako aierua,
itzulerako kartografia,
galeraren bozetoa.
Hain urrun dena.
2008/10/23
GALDAMES
2008/10/07
MANASLU EDERRA
2008/09/30
AMETSA BARRUAN DAGO
Denbora dezente iragan da mundua altura altuenetatik ikusi genuenetik, eta oraindik zerbait handi egin dugulako sentzaioa daukat. Handitasun doblea. Gauza sinplea batzuentzat, eta garrantzizkoa norberarentzat.
Goian izan gara, oso goian, non zerumugarik urrunenak ikusten diren, non aire fin batek birikak mozten dizkigun, non begiekin bira osoa eman ostean hodeietako eremu neurribakoa ikusten den, non zerua ilun-iluna den, non mugitze hutsa erronka xelebrea den, non gaztetako ametsa beterik ikusi dugun, non heriotzaren hegalak itzala sortzen duen, non arnasa lainoetako kotoiarekin nahasten den, non gu geu inoiz baino txikiago sentitu garen. Eta gero bajatu gara, onik, salbu, derrotaturik, flakaturik, akiturik,?, eta beterik, han goian zerumugarik urrunenak ikusi baititugu eta hori nekez ahaztuko dugu.
Ametsen tamainako esperientzia izan dugu, eta honek zoriontsu bihurtzen gaitu.
2008/02/11
BARRURANTZ
2008/01/22
ILARGIPEAN BRAZATOTIK
Pirinioak zuri-zuri zeuden larunbatean Panticosara iritsi ginenerako. Eguraldia ere lagun izango genuen bi egunetan zehar. Aztertu beharra gure indarra.
Eguerdi partean abiatu ginen aldapan gora Brazato mendia igotzeko helburuarekin. Hauxe zen plana. Geroago, Labaza txabolara jaitsi metro dezente galduz, eta hurrengo eguenean Bramatuerotik pasaturik zirkulua ixteko.
Itzela izan zen igoera eta harrigarria jaitsiera. Berandu egin zitzaigun baten bat indarrez flakaturik baitzebilen, baina atzerapen honek ilargipean eskiatzeko abagune magikoa luzatu zigun. Gaueko argitasunean ibiltzea ederra izan zen.
Gau gozo eta ederraren ostean, hurrengo egunean Bujarueloraino bajatu ginen Gotzon eta biok eta asko gozatu genuen elurraz eta paisaiaz.
Lagunei, ostera, sufritzea tokatu zitzaien hartutako desnibelaren ondorioz.
Asteburu ederra mendiz inguraturik.
Eguerdi partean abiatu ginen aldapan gora Brazato mendia igotzeko helburuarekin. Hauxe zen plana. Geroago, Labaza txabolara jaitsi metro dezente galduz, eta hurrengo eguenean Bramatuerotik pasaturik zirkulua ixteko.
Lagunei, ostera, sufritzea tokatu zitzaien hartutako desnibelaren ondorioz.
2008/01/18
SENTSAZIOA

Sentsazio bat da nire pentsamendua,
bere kabuz lan egiten duen makina,
zaratarik gabe.
Ez du nire izena kontuan hartzen,
ez du nire mendetasunik.
Endelegatzen ez ditudan ekintzez
elestatzen dit eta, hartara,
berriro neroni ordezkatuz
idazten ditu gerora laborriz,
doiluturik, irakurriko ditudan lerroak,
mamuak lehen aldiz ikusiko banitu bezala,
deseroso sentiaraziz
harik eta osatugabeko zerbaitek
espazio degradaezina
hartzen duen arte.
Orduan sentsazioa agertzen da berriz.
bere kabuz lan egiten duen makina,
zaratarik gabe.
Ez du nire izena kontuan hartzen,
ez du nire mendetasunik.
Endelegatzen ez ditudan ekintzez
elestatzen dit eta, hartara,
berriro neroni ordezkatuz
idazten ditu gerora laborriz,
doiluturik, irakurriko ditudan lerroak,
mamuak lehen aldiz ikusiko banitu bezala,
deseroso sentiaraziz
harik eta osatugabeko zerbaitek
espazio degradaezina
hartzen duen arte.
Orduan sentsazioa agertzen da berriz.
2008/01/16
EZ DIRA

Ez dira bide guztiak bide berdinak,
ez dituzte txori guztiek hanka gorriak edo horiak,
eta umeak itotzen dira lo hartu ezinik.
Zure ahoak trapezio forma hartzen du
ezpainetan musua marratzen duzunean.
Ez dira guztiak arroz-soroaren aurpegira makurtzen,
batzuek hodeiertza so egiten dute.
Ez da ikara haizeetan nabaritzen den lantua,
ez eta elausoa mendien kode tristea eta ulergaitza.
Kanabera sarrietan ez dira igel guztiak aztoratzen
eta zure sexua ez da ardo zaharraren arreba.
Zure begiek Boudhanath pagodaren misterioa galdu dute.
Ez dira bide guztiak berdinak
urrats bakoitzean amets egiten duenarentzat.
ez dituzte txori guztiek hanka gorriak edo horiak,
eta umeak itotzen dira lo hartu ezinik.
Zure ahoak trapezio forma hartzen du
ezpainetan musua marratzen duzunean.
Ez dira guztiak arroz-soroaren aurpegira makurtzen,
batzuek hodeiertza so egiten dute.
Ez da ikara haizeetan nabaritzen den lantua,
ez eta elausoa mendien kode tristea eta ulergaitza.
Kanabera sarrietan ez dira igel guztiak aztoratzen
eta zure sexua ez da ardo zaharraren arreba.
Zure begiek Boudhanath pagodaren misterioa galdu dute.
Ez dira bide guztiak berdinak
urrats bakoitzean amets egiten duenarentzat.
2008/01/15
EZ LIRATEKE
Hegaz bageneki
areka okerrik ez litzateke,
zentzuaren hilobirik ez,
onestasun pozoitsurik ez,
lur arrakalatu idorrik ez,
konploteko ukabilkadarik ez,
musuen opakotasunik ez,
gezur klaustrofobikorik ez,
egi hilberrirako koioterik ez.
Hegaz bageneki
miseria-koagulu hau ez litzateke,
ezetz hermetikorik ez,
bihotz herdoilkorrik ez,
hematomaren hedadurarik ez,
bizitzaren desbaliotzerik ez,
deslai sorturiko besarkadarik ez,
begiraden despotismorik ez,
zure faltaren haginkadarik ez.
Ez lirateke hegaz bageneki;
baina, gaur ere, kalera irten naiz.
areka okerrik ez litzateke,
zentzuaren hilobirik ez,
onestasun pozoitsurik ez,
lur arrakalatu idorrik ez,
konploteko ukabilkadarik ez,
musuen opakotasunik ez,
gezur klaustrofobikorik ez,
egi hilberrirako koioterik ez.
Hegaz bageneki
miseria-koagulu hau ez litzateke,
ezetz hermetikorik ez,
bihotz herdoilkorrik ez,
hematomaren hedadurarik ez,
bizitzaren desbaliotzerik ez,
deslai sorturiko besarkadarik ez,
begiraden despotismorik ez,
zure faltaren haginkadarik ez.
Ez lirateke hegaz bageneki;
baina, gaur ere, kalera irten naiz.
Subscribe to:
Posts (Atom)