Aztertu egiten du garai bateko hitz gozoak nola bihurtzen diren irain eta oihu. Jakin nahian noiz hasten den eta nola bihurtzen hasierako sentimendu gozo eta zoroa mikatz eta astuna bihotzeko zokondoan.
Okerrena da zer gertatzen den badakien arren ez duela aurkitu non ezkutatzen dituzten maitasuna deitzen duten hori amaitzen zaienerako elkarri min egiteko sastakaiak eta zigorrak.
Ezagutzen ez duguna nahi dugu, galdu duguna berreskuratzea desiratzen dugun adina indarrez.
Begira niri... zu baino hamabost urte eta hogei mudantza makalago; etorkizuna joan zait, amodioa ukatu dut, nahi adina ile ukitu, gosea asetzeko jan, nireaz beste egin dut, eta besterenaz ere bai. Baina dramarik ez, entzun egidazu: gauza onak kasualitatea dira eta ez lege edo gertakarien ondorio logiko. Atsekabe eta plazer nahastura, erdiz gorroto erdiz amodio, formula kimiko bat da; ez arau eta ez fede, dena barne bulkada: zure bihotza ez dago buruan, zure burua da bihotzean dagoena. Ez zara lehena. Ez zuten zerbait aurkitu nahian galdu diren asko ezagutu ditut zure aurretik.
Hotzarekin eta elurrarekin ditut loturik nire gomuta gogoangarrienak. Eta eremu honetako animaliek luzatu dizkidaten une intentsuenekin ere bai. Duela urte batzuk, etxetik urrun, 7.500 metrotan, Himalaiako Cho-Oyu mendira igotzen nenbilela, arnasa hartzeko une batean gelditu eta burua zerura jiratu nuen. Altura horretako urdin ilunaren kontra, Tibetetik Nepal aldera ziztu bizian abiatzen zen hegazti baten figura ikusi nuen. Belatzea!!! –oihukatu zidan sokakideak. Ez dut inoiz ere ahantziko. Duela aste batzuk, Gorbeiako Parke Naturalera hurbildu nintzen. Elurrak zoko guztiak harturik zituen, eta eguzkiak behe-lainoaren sarea zulatzen zuen izpi bortitzez. Sarria herritik atera nintzen pauso bizian Berretin igotzeko asmoz. Apurtu ezin daitekeen isiltasuna izan zen nagusi bide osoan zehar. Elur aratzean neure urratsak inprimatuz ailegatu nintzen halako batean mendiaren gailurrera. Ingurua so egiteko unea heldu zenean, nire behakoak kamuflaturik zegoen orein bikote baten begiekin egin zuen topo. Neguko faunaren une magiko itzela.
Larunbatean eguraldi ederra atera zen. Larraona paradisu bihurtu zen ordu batzueterako. Joseba, Iñi, Zorri, Xabi eta bostok han elkartu ginen gorputzari astinaldi bat emoteko. Harriak zain genituen. Espazio magikoa.