IMPOSSIBLE

Anberlin - Impossible

AHAZTU

why did i have to meet somebody like you?
why did you have to hurt somebody like me?
how could you do somebody like that?
hope you know that im never comin back
why did i have to meet some-body like you?
why did you have to hurt somebody like me?
how could you do somebody like that?
hope you know that im never comin back

KONFIANTZA

Entzutearekin nahikoa da.

ERRAZA

TXORIAK

I say find someone you can love like crazy and who’ll love you the same way back.

BIDE BERRIA MENDI ZAHAR BATEAN

Phalchan Kangri da bertoko baltientzat Broad Peak izenez ezagutzen den K2ren ondoan dagoen erraldoiaren izena. Gain zabala esan nahi du, tontor zabala, eta egia esan, uste daitekeenaren kontra, bere tontorra ez da batere zabala, puntaren punta ez da inoiz jotzen, sakonik gabeko amildegiaren gainean ezartzen den elurrezko hegia baita, erabat arriskugarria, baina harainoko ertza bai, hori bai dela zabala, eta ederra, alturan nik kurritu dudan ederrena, zalantzarik gabe.

Eta zuri eta beltzaren arteko ertz horretan, hala imajinatzen dut azken egunean Alberto, nekeak jota, ahituta, burua altxa eta altxa, ia distantzian noiz ikusiko punta zorrotz hura, 8.047 metroek mugatzen dituena, Broak Peak-eko punta guztietako soslaitik marraztutako linearen amaiera izango dena.

Gomutan dut 7.850 metro dituen lepora heldu nintzenean, egin nuen lehen keinua tontor printzipalera begiratzea izan zela, eta nire begien aurretik zabaltzen eta luzatzen zen ertzaren perfekzioaren edertasunaz gozatu nuen; eta egin nuen bigarren gauza, erdiko tontorrera begiratzea izan zela, eta altura horretan gelditzen zaizun burmuin exkaxean Kukuczka eta Kurtyka agertu zitzaizkidala ertz malkartsu eta arriskugarrian jaisten.
Orain, hiru euskaldun agertuko zaizkit burmuin desgastatu horretan, eurek bidalitako argazki zuri-urdinak, alturako paraje deskribaezinak.

Hiru mendi, hiru tontor eta oinatz bat hirurona, euskaldunen bulkadaz zortzimilako batean zabaltzen den bide berri batean. Lehen, 7.550 metrora (Iparreko gailurra), lo egin ostean 8.013 metroak dituen erdiko tontor bihurria eta azkenik, 8.047 metroko Broak Peak-eko tontor nagusia. Hori zen proiektua, ametsa eta errealitate bilakatu dutena.

Harritu naiz entzun dudanean lehenik zein ordutegi izan duten (600 metro zortzi ordutan, eta horrelakoak) eta bestetik zein arin egin duten zeharkaldia, eta hirugarrenez harritu ere, Albertok bakarrik jo duela tontorrera, besteok, ahulezia nabarmenenak jota, hauts eginda zeudelako. Eta indar metaketa handia behar dela horretarako pentsatu dut, eta Juan eta Mikel ezagututa, harritu naiz laugarrenez gailurrerainoko Albertoren bakarreko ibilaldiaz (eta gainera denbora ezinezkoan, sei ordutan) eta poztu ere bai, itzelezko igoaldi egin baitute hirurok, gure arteko askorengan bekaitza sortuko duena. Paraje ezkutuak ikusi dituzte eta horregatik, pribilegiatuak dira.

Bide berria mendi zahar batean; mendizale zaharrak, mendi berri batean.

EZEREZA

... Poco importa lo que seas para los demas, tu valor no te lo dan sus aplausos, tu vida vivida en ti es tu pase a la eternidad, para muchos serás tu apariencia, ya no importa, para los que valen siempre seras tu.

BARRIAN

HONETAZ ETA HARTAZ

Mendiak zer ematen dizu?

Sisha Pangmako tontorrera bizirik sentitzeko gogoak eraman ninduen. Horrelako momentuetan, tontorrean, jendez inguratuta baina zeure barruan zaudenean, inoizkorik bizien sentitzen zara. Nahi duzuna egiten ari zarelako eta aske sentitzen zarelako. Pena da Katmandutik presaka joaten zarela. Oso hiri kaotikoa baina oso interesgarria da. Bertako toki mistikoetan sentitzen duzun espiritualtasuna oso erakargarria da.

Literatura bakarkako bidea da. Mendira, aldiz, taldean zoaz. Biak dira osagarriak?

Himalayan egin ditudan espedizio guztietan Kataluniako nire lagunekin, Jaume Gibernau eta Pepe Tayrekin, joan naiz. Hirurok modu berean bizi dugu espedizioa eta nork berea ere bizi izaten du plano intimoagoan. Lagunak izanik pribatutasun hori badakigu errespetatzen, eta zure baitako bizipenak ezinbestekoak dira mendian. Nik uste horretara joaten naizela, muga psikologiko eta fisikoak non dauden ikusi eta nolakoa zaren gehiago jakin eta pertsona hobea izaten ikasteko. Horretarako oso toki ona da.

Literaturak ere ematen al dizu argibiderik?

Egunerokoan murgilduta zaudenean literatura ihesbidea da, paradisua. Zure parametroak kokatzen dituzu eta badakizu zelakoa zaren, idatzitakoak zer adierazten dizun zuk pentsatutakoaz. Bide biak, mendia eta literatura, ikasbideak dira. Azken finean, nahiz adinekoa izan, konturatzen zara bizitza zer den apenas dakizula. Egun batean dena kontrolpean duzula uste duzu eta hurrengo egunean dena hankaz gora jartzen zaizu. Pausuz pausu bazoaz, eremu horietan zure nortasuna nolabait zedarrituko duzu, nolakoa zaren ikasiko duzu.

DENBORA GALDUA

SUA

INEVITABLE

ZIRKULUA

Iñurrategi, Vallejo eta Zabalza

Alberto Iñurrategi, Juan Vallejo eta Mikel Zabalza 6.200 metrora iritsi dira, Broad Peakera igotzeko zabaltzen ari diren bide berrian egin duten lehenengo egunean, eta izotzezko pitzadura baten barnean ezarri dute gaua igarotzeko denda. Naturgas – Basque Team espedizioko mendizaleak goizeko 4.30etan abiatu dira oinarrizko akanpalekutik (4.900 m.) eta 10.30etan amaitu dute gaurko lana (Pakistango ordua), uste zutena baino askoz bide hobea topatu ondoren, izotz eremu askorik gabe. Aukeratu duten bide hau, sekula inork burutu ez duena, zuzenean doa Broad Peakeko ipar eta erdiko gailurren artean zabaltzen den leporaino (7.300 m. inguru), eta handik bi tontor horiek (7.550 m. eta 8.013 m.) eta tontor nagusia (8.047 m.) lotu nahi dituzte, historian bitan bakarrik egin den zeharkaldia errepikatzeko asmoz.
Horretarako, uztailaren 12a arte luzatuko omen den eguraldi lehorra baliatu nahi dute, nahiz eta zenbait aurreikuspenek dioten asteburuan haize bolada oso bortitzak izan daitezkeela gailurretan. Datozen egunetako aurreikuspenek zehatzago adieraziko dituzte mendizaleek zeharkaldia osatzeko dituzten aukerak.
Bihar, uztailak 9, leporaino ahalik eta gehien hurbiltzen saiatuko dira (7.300 m.). Bidea berria denez, mendizaleek ez dute oso argi izotz eremuak edo aseguratzera behartuko dituen luzeak topatuko ote dituzten: horrek martxa mantsotu egingo luke eta gaua pasatzeko plataformaren bat zabaldu beharko lukete maldan bertan. Askoz hobea litzateke, jakina, lepora heltzea, bertan bigarren gaua erosoago pasatzeko aukera izango luketelako.
Uztailak 10ean, larunbata, Broad Peaken ipar gailurrera igo (7.550 m.) eta lepora itzuli nahiko lukete, hirugarren gaua bertan emateko.
Haizeak asmoak zapuzten ez badizkie, igandean erdiko gailur zaila eskalatuko dute (8.013 m.) eta gailur nagusiaren magalean dagoen leporaino jaitsiko dira, azken gau oso altua pasatzeko (7.800 m. inguru).
Hemendik aurrera Broad Peakeko ohiko bidearekin bat egiten du mendizaleen asmoak. Astelehenean, uztailak 12, eguraldi lehorreko azken orduak baliatuz, zeharkaldia amaitzeko aukera izan dezakete: gailur nagusiraino igo (8.047 m.) eta espedizio gehien-gehienek erabiltzen duten bide arruntetik oinarrizko akanpalekuraino jaitsi.

Igotzeko aukeratu duten bidea berria da, hiru gailurren zeharkaldia historian bitan besterik ez da burutu eta Iñurrategik, Vallejok eta Zabalzak beste osagarri bat gehitu diote proiektuari: estilo alpinoan egingo dute, modurik azkar, garbi eta arriskutsuenean, alegia (behar duten material guztia eurek garraiatzen dute, ez dute aurretik ez sokarik ezta akanpalekurik ezartzen, ez dute zamaketarien edo oxigeno artifizialaren laguntzarik).
Estilo autonomo honek arin ibiltzea eskatzen du. Mendizaleen menua, adibidez, ikaragarri murritza da: gosari eta afariak soilik. Egunean zehar, barra energetikoren bat besterik ez dute jaten. Gosaltzeko, tea eta zerealak. Lehenengo afarirako, kuskusa atunarekin eta barazki-krema prestatuko dute. Bigarrenerako, patata-purea eta zopa. Hirugarrenerako, arrozesne liofilizatua eta galleta batzuk. Eta laugarren eta azkenerako, zopa besterik ez. Halako garaieretan mendizaleek ez dute jateko gogorik izaten eta edatearena da kezka nagusia. Horretarako, elurra urtu eta mineraldun hautsak gehitzen dizkiote.
Motxilatan 12 kilo baino gutxiago daramatzate, igoera eta zeharkaldirako material guztia barne: hirurek lo egiteko erabiliko duten bi lagunentzako denda, zaku bana (oso arina: kilo bat baino gutxiagokoa), esterila txiki bana, altuerarako arropa berezia (lumazko buzo integrala, eskularruak, betaurrekoak…), plataformak zabaltzeko pala bat (kirtenik gabe: horretarako, pioletak erabiliko dituzte), kopeta-argiak, oinarrizko akanpalekuarekin hitz egiteko walkie-talkiea, bideo-kamara bat, argazki-kamara bana, botikina (batez ere buruko min arinentzako aspirinak eta edemetarako kortikoideak)…
Eta eskalatzeko tresnak falta dira: bakoitzaren kranpoi, kasko eta bina piolet, gehi kevlarrezko soka pare bat (50 metro luze eta 5 milimetro lodi), izotzetarako sei torloju, harkaitzetarako titaniozko lau iltze, sei fisurero eta elurretarako estaka bat. Azpiegiturarik gabe eta zama astunik garraiatu gabe, halaxe burutu nahi dute Broad Peakeko hiru gailurrak zeharkatzeko bide berria.

http://basqueteam.com/broad_peak/expedicion.php

ZENBAIT DELITU

CHRIS WEBB

Beste mutante bat.

BERRIZ

ESKALADA

HAUXE DA!

SARIAK ETA BESTE

"El Premio de la Crítica es el único que se convoca en las cuatro lenguas que se hablan en España, que es lo correcto en un país plurilingüe como el nuestro", afirmó ayer en Barcelona Ángel Basanta, presidente del jurado de la Asociación Española de Críticos Literarios, que concedió por primera vez los galardones en Barcelona.
En castellano, el premio de narrativa fue concedido a Andrés Neuman. Francisco Ferrer Lerín obtuvo el de poesía con Fámulo (Tusquets), un "renovador de los recursos léxicos y figurativos", según el jurado.
Contes russos (Quaderns Crema), de Francesc Serés, ganó el de narrativa en catalán. Supone respecto a su obra anterior un "grado superior de invención fabuladora y seguridad estilística", según el jurado. El de poesía fue para L'ombra del dies roja (Edicions 62), de Carles Miralles.
Xavier Quiroga logró el de narrativa en lengua gallega con O cabo do mundo (Xerais), una novela de "hondo aliento", una búsqueda de la realidad individual en el entorno social. El de poesía fue para Deter o dia cunha flor (Baía Edicións), de Luz Pozo Garza, una poeta gallega universal.

Autokarabana (Pamiela), primera novela de Fermín Etxegoien, obtuvo el de narrariva en euskera. Trata de las tribulaciones de un hombre que sufre la crisis de los 40 años y que a veces se comporta como un adolescente. Aborda de forma crítica las contradicciones de la sociedad vasca, sobre todo en lo que se refiere a la lengua.

El de poesía fue para Juanra Madariaga, de reconocida trayectoria (sic), por Eroriaren logika (Susa). El jurado señaló que en este libro se produce un "cambio muy interesante". "Deja de lado el esteticismo formal y se establece una dialéctica entre el poeta y el mundo que le rodea". (El Pais)

EZKORRA