FISCHESSER ESPOLOIA

Urtarrilaren 13 eta 14an. Elurra galdu da, ez daki nora joan, eta mendietan lurmenak agertzen dira nonahi. Beldurrak egongo da iparralde urrun hartan?
Izotza urriago dago ur-jausietan. Neguko antzarrek eta eskaladoreak harridura aurpegia dugu.

Campbieil (3175 m) handiaren gailurrera jotzen duen Fischesser espoloia fitxatuta geneukan aspalditik. Elur gutxi dagoen sasoi hauetan abiatu ginen bere maldetan gora gozatzera.
Larunbatean atera ginen etxetik, Piau-Engalyra heldu, trasteak prestatu, zerbait tripa barruratu eta lehen izerdiak botatzen hasi ginen Jordi, Alfonso eta hirurok motxilaren pisuaz.
Ertz luzearen lehen largoak belar-harrietan egin genituen. Harria exkaxa, babesteko lotune gutxi eta esposizio handia kasu batzuetan. Beldurrak airean, izerdia bizkarrezurrari itsatsita. Lehen parte hori gainditurik, ertzetik hasi ginen oreka ariketak egiten, ttipi-ttapa, gauaren errezela zabaldu zen arte.
Geunden tokia onena iruditu zitzaigun, hoberik ezin iluntasunean topatu. Elurra zapaldu, sokak ondo finkatu, sokei den-dena lotu, eta bertan “etzan” ginen, hala-moduz, gaua iragaiteko asmoarekin.

Ederra izan zen izarrek luzatu ziguten filma. Ederra, handik goitik harritu nahi izan gintuen arturratzea. Ederra, naturak eskaini digun abagune pribilegiatu hau.
Egunaren lehen koloreekin traste guztiak bizkarreratu eta malda elurtuen gora abitu ginen gailurreraino hiruron arteko azken besarkada ematera. Pozik, inoizkorik gozamen handienarekin barruan.

1.100 metro. Bi eguneko lana, 7 ordu. Poztasuna zabala.