24:00etan atera ginen 3. kanpamendutik goia jotzeko asmotan. 9 ordu luze joan zitzaizkigun tontorrerako bidea zabaltzen duen leporaino.
Oso nekagarria eta desesperagarria izan zen elur biguna dela-eta. Handik, lepotik, oso eguraldia aldrebesa eta exkaxa izan bagenuen ere, goraino joan ginen genuen indar guztia probestuz.
Antecima-tik gailur printzipalera oso bide polita eta pozgarria izan zen, eta hala, eguerdiko 13:00etan mendi honek dituen 8.047 metrotara igo nintzen. Oso une majikoak izan ziren han bizi izandakoak, eta malkoak ere ez ziren falta. Familia eta lagunak buruan.
Atzean Fertxo eta Hernan kolonbiarrak, Carlos Soria, eta atzerago Ziri eta Jabi heldu ziren. Gero, Valen, Juanjo, Esther eta beranduago Koke eta Pedro.
Puntatik zegoen espektakulua ikaragarria zen, eta laino batzuek dena estaltzen bazuten ere, gozatu ahal izan genuen tontorreko denboraz. Hala ere, haize indartsuak, hotzak, eta tarteka botatzen zuen elurrak arin bajatzera gonbidatzen gintuzten. Ez zegoen beste erremediorik. Bakoitzak bere indarretatik tiraka bajatzeari ekin zion. Neu 17:30ean hirugarren kanpamenduan nengoen berriz (guztira 17 ordu baino gehiago), lagunak, geroago, tantaka heldu ziren, eta guztiak onik. Sustoren bat ere izan zen baina zorionez ez zen ezer larririk gertatu.
Genuen poztasunaz, eta zerbait hidratatatu ostean oheratu ginen. Gauez ez zen treguarik izan, iragarririk zegoen haize bortitza agertu baitzen.
Goizean, lehen argiarekin eta haize zuriaren erdian bajatzeari ekin genion guztiok. Luzea, oso luzea izan zen kanpamentu nagusirainoiko jaitsiera. Hara, eguerdiko 14:00etan heldu nintzen, lehertuta, neka-neka eginda baina pozik, aspaldiko partez oso pozik, dena amaiturik baitzegoen. Ez aldapa gehiagorik, ez sofrikario gehiagorik. Saria poltsikoan daukat, ondo gordeta, Broak Peak.
Egun batzuk eman ditugu Baltoro glaziarra zeharkatzen Skarduraino, eta orain hemen gaude lagun-giroan, gure zauri guztiak garbitzen eta sendazten, kilo dezente galduta, baina aurpegi xelebrearekin, alai.
Laster batean etxean izango gara (Inshallad!!). Hegazkina abuztuaren 5ean daukagun arren, aurreratzen saiatuko gara oso garestia ez bada.
Musu eta besarkada handiak sargoriz betetako Skardutik. Eta Zorionak niri!!
Genuen poztasunaz, eta zerbait hidratatatu ostean oheratu ginen. Gauez ez zen treguarik izan, iragarririk zegoen haize bortitza agertu baitzen.
Goizean, lehen argiarekin eta haize zuriaren erdian bajatzeari ekin genion guztiok. Luzea, oso luzea izan zen kanpamentu nagusirainoiko jaitsiera. Hara, eguerdiko 14:00etan heldu nintzen, lehertuta, neka-neka eginda baina pozik, aspaldiko partez oso pozik, dena amaiturik baitzegoen. Ez aldapa gehiagorik, ez sofrikario gehiagorik. Saria poltsikoan daukat, ondo gordeta, Broak Peak.
Egun batzuk eman ditugu Baltoro glaziarra zeharkatzen Skarduraino, eta orain hemen gaude lagun-giroan, gure zauri guztiak garbitzen eta sendazten, kilo dezente galduta, baina aurpegi xelebrearekin, alai.
Laster batean etxean izango gara (Inshallad!!). Hegazkina abuztuaren 5ean daukagun arren, aurreratzen saiatuko gara oso garestia ez bada.
Musu eta besarkada handiak sargoriz betetako Skardutik. Eta Zorionak niri!!
1 comment:
Zorionak, bai, JR!!
Disfrutatu orain. Zatozenean, zerbeza baten aurrean edo atzean kontatu behar didazu dena, ok?
Post a Comment