ZORIONTASUNA

La felicidad es la certeza de no sentirse perdido.
(J.Bucay)

ALFONSO LAGUNA ATXARTEN

Larunbatean izan ginen Alfonso mitikoarekin Atxarten. Bere mailako eskaladore-alpinista eta Atxarten inoiz ere? Halakorik! Klasikak egiten ibili ginen modu klasikoan.

V BAT ZERUAN

“Hiztegiek diote ahatea bezalako hegaztia dela antzara, baina handiagoa, eta grisa duela lumajea, laranja kolorekoa mokoa, gorrixkak direla bere hankak. Entziklopedietako argazkietan ikusten dugunean, berriz, hegazti zein txori guztiek duten begirada serioa antzematen zaio berari ere, eta, nahiz kopeta handirik ez duen, kopetiluna dela esango lukete askok”.
Aspaldi batean horrelaxe hasi zuen Bernardo Atxagak eman zuen hitzaldi bat, antzarei buruz hitz egiten.
Joan den astean gure geografia zeharkatu zuten hegora bidean txori hauen aldra handiek, marra luzeetan, hodeiertzari plagio ordinarioa eginez.
Udagoieneko hego-haizearekin batera hasten dira pelegrinazio nekagarrian, batak besteari adorea emanez, gauetako isiltasunean erraz adi daitezkeen kantu xumeez.
Txikitan etxeko leihoa lubaki bihurtzen nuen larrazkenean, harik eta lehen saldoak ikusten nituen arte. Gauez ere entzuten nituen, elkarri mintzatzen, gauean talde bateratutik inor gal ez zedin.
Harridura sortzen didate. Gaztetatik sentitu dut hori. Harridura eta mirespena oreka sinplean. Distantzia kilometrikoak korritu beharreko obsesio biologiko hori, senak agindutako helburura iristeko irrika apartekoa. Une batean, hegoak zabaldu, guztiok batera aireratu eta norabide ia zehatzari ekin.
Nire urteroko hitzordu biologikoa ere bada. Eta hala, begiak zeruan iltzaturik daramatzan gizona naiz, noiz agertuko zain, kontaktu bisual hori noiz gertatuko zain. Ez diote mezuak, hizkiak edota zenbakiak izkiriatzeko ohitura zaharrari huts egiten. Hala, batzuetan abecedario berria idazten didate hodeien artean, edota V bat, gero progresiboki 7 bat bilakatuz doana. Joan den astean 1 zenbakia idatzi zidaten, eta gero marra luze-luzea, eta azkenik L baten forma hartu zuen denak.
Gure buruen gainetik txoriak iragaten direnean, intentsitate berezia zabaltzen da larruazaleko poroetatik. Inoiz zozoekin ere gertatu zait. Saldo zenbakaitzak zuhaitz artean ziplo agertu, airearen mugimendu eskergak sentimenduen lekualdatzea ekarri, eta ondoan duzuna besarkatzen duzu. Intentsitate berberarekin. Betiko besarkatu ere.

ERAMAN

ZERGATIAK

¿Por qué escribe usted?

Porque el fantasma porque ayer porque hoy:
porque mañana porque sí porque no
Porque el principio porque la bestia porque el fin:
porque la bomba porque el medio porque el jardín

Porque góngora porque la tierra porque el sol:
porque san juan porque la luna porque rimbaud
Porque el claro porque la sangre porque el papel:
porque la carne porque la tinta porque la piel

porque la noche porque me odio porque la luz:
porque el infierno porque el cielo porque tú
Porque casi porque nada porque la sed

porque el amor porque el grito por qué no sé
Porque la muerte porque apenas por que más
porque algún día porque todos porque quizás.

Oscar Hahn

CLIMBING EDERRA

Alex, Zigor, Esti eta Jordi bildu ginen, udazken honek eskaintzen dituen egun zoragarrietan eskalatzera joateko. Alluitz aldean ibili ginen. Giro ederra, benetan! Besoak tinkaturik.

ZUGANDIK

No era tu cuerpo vacío lo que quería de ti.
Tu cuerpo,
sin amor,
no es ni más hermoso ni más sabio
que cualquier otro cuerpo.
(Miriam Reyes)

ROSA

ROSA from Jesús Orellana on Vimeo.

HAIZEAGATIK

Haize dezente atzo. Hego-haizea. Txori joankoiek, migratzaileek probestu zuten hegoranzko bidaiari ekiteko. Atzo ikusi nituen aldra handietan antzarrak eta usoak, bidaia miresgarrian!

TXORIAK NONAHI

“Sé que cuando uno ve las cosas desde afuera, cuando uno no se siente complicado en ellas, es muy fácil proclamar qué es lo malo y qué es lo bueno. Pero cuando uno está metido hasta el pescuezo en el problema (y yo he estado muchas veces así), las cosas cambian, la intensidad es otra, aparecen hondas convicciones, inevitables sacrificios y renunciamientos que pueden parecer inexplicables para el que sólo observa."

La Tregua, Mario Benedetti

IZENA

[…] Estaba abrazada al suelo, diciendo un nombre. Creí que me había muerto y que la muerte era decir un nombre sin cesar.
(Alejandra Pizarnik)

ZERTAN ARI OTE ZINEN

Ezagutzen ez dudan herri batean
bapatean, ixilean bezala agertu naiz
kafetegi barrura sartu, lekua hartu
eta nire ingurura begiratzen jarri naiz
bikote bat muxuka mundua desafiatzen
bizitza xurgatzen
muxuz-muxu maitasuna puzten
ez dute besteentzako lekurik apenas uzten
telebistari begira jarri naiz, naiz, naiz...

Nahiz eta albisteek, berri guztiek,
berri gehienek
hortzak erakusten dioten zorionari,
zorion apurrari
Sanzek ezetz, ezetz euskarari
hiru palestinar zulora, real madrilek gola
arma tiro pum, atxilotu lotuak edonun
eta galdetzen dut zer ote den hau
bizi ala iraun, bizi ala iraun,
biziraun zu barik

Noizean behin barregin
bakoitzak bere ikarak
gordetzen ditu berekin
halakoak gara
ezinegona, zulo sakona
sentitzen dudana ez da batere ona
batzutan, askotan, gehiegitan, oso maiz
gaizki nabilela ohartzen naiz
kamarero: kafe bat, hutsa ta doblea
gaur ez dut ametsik egin nahi, nahi, nahi...

Nahikoa da, ez dut ilunegi azaldu gura
altxa aingura eta bakarrik atera nahiko
nuke kanpoko mundura
baina kosta egiten zait,
kosta egiten zait, bai
ta ez naiz ari,
ez naiz ari damu eta erruei buruz
hainbat zauri irekirik ditut
horixe da dena, barkatu

Behin idatzi zenuen elaberri hura
nire poemengatik trukatu nahi nuke
jakiteko behingoz ni sufritzen
ari nintzen bitartean
zu zertan ari zinen
zertan ari ote zinen

Dirudizun bezain zoriontsu
izan zaitezen opa dizut

SECRET POINT

Itsasotik hurbil, kresala aurpegietan. Bloke politak eta parajea ikusgarria. Zangak ikusi genituen zientoka!